Negative Changes

Aan mijn bureau, in de kamer met upbeat clubmuziek door het huis. Ik baal de hersenen uit m'n hoofd. Ik had me echt verheugd op een vriendinnen uitje, maar dat ging helaas niet door zoals in mijn vorige blogpost aangegeven. Dus vanavond zal ik mij maar weer moeten vermaken met FB, Twitter, YouTube en sinds kort Blogger, want ik had geen plan B op schema staan. Om het erger te maken, broertjelief maakt zich klaar om te gaan stappen met z'n maten. Lekker karaoke'en tot laat. Gewoon fun maken met vrienden... Oh how I miss that... Ik moet echt vaak denken aan vroeger. Tja, it's the past, get over it, zouden velen zeggen. Maar ik ben nog steeds de mening toegedaan dat het een deel is van het geheel. So I don't mind sharing it with you.

Vroeger had ik echt super vriendinnen met wie ik alles deelde. We deden haast elk weekend samen iets, en we hadden een ritueeltje: Therapy Session. Dat gebeurde meestal op de zondag. We gingen dan naar the coffee beanery, om bij te kletsen over onze oh-zo-dramatische leventjes (lol). Steevast bestelden we dan een coffee chiller met veel slagroom (i luvv it) en maakten ons comfortabel op de couches. Het kwebbelen kon dan beginnen. Als die banken konden praten haha.!! Los van het weekend, zagen we elkaar ook geregeld op campus. En als een van ons iets had meegemaakt, stelden we elkaar direkt op de hoogte via de telefoon, of internet.

Maar dingen veranderen... We verhuizen naar een andere buurt of ander land. We veranderen van studie. We gaan met andere mensen om. We maken nieuwe vrienden... En dit alles zorgt er vaak genoeg ook voor dat de persoon die je was, langzaam aan ook vervaagt. De kunst van deze changes is om zodanig te handelen, dat onderlinge banden niet verloren gaan. Maar helaas... deze kundigheid hebben we waarschijnlijk nog niet onder de knie.

We hebben allemaal een druk leventje. Studie, werk, hobby's... maar desondanks moeten we moeite blijven doen om de leuke dingen die we samen deden niet tot het verleden te laten behoren. Tegenwoordig besteden we nauwlijks tijd met elkaar. De keren dat we wel afspreken wordt het vaak genoeg gecancelled. De periode van de random texts is voorbij. Alles is kinda zakelijk en formeel. Vroeger was het: Hey, gaan we naar (some random event), now it's more like: Hey, ga jij naar puntjes puntjes, want ik zou gaan. Dat is een verborgen manier van zeggen dat de persoon ergens zal zijn met anderen waar jij niet echt welkom bent, tenzij je met je "eigen" mensen gaat.

In het begin doe je nog moeite, je probeert je zoveel mogelijk aan te passen aan de ander, maar hoelang ga je nog verder ermee. Vooral als je merkt dat het one-sided is. Je voelt je dan niet meer belangrijk, in de steek gelaten en alleen. Vaagjes heb je nog contakt, maar dat gevoel van onze eenheid is compleet verdwenen.

Als titel had ik "Pretty Random", maar uiteindelijk hebben me gedachten me toch nog geleid naar iets specifiekers. Ik voelde het gemis vanavond extra, en heb af en toe met betraande ogen dit verslag gedaan.

-M-